50 lat temu, zarządzeniem z dn. 27 marca 1972 roku, Minister Oświaty i Szkolnictwa Wyższego powołał do życia Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji jako samodzielną jednostkę organizacyjną Uniwersytetu Warszawskiego.
WYDARZENIA JUBILEUSZOWE:
5 kwietnia 2022 r. uroczysta sesja z okazji jubileuszu 50-lecia IPSiR
22 kwietnia 2022 r. Praca socjalna w Polsce. Wokół wolności i obywatelskości
18 maja 2022 r. Debaty o resocjalizacji. Idea, badania, wektory rozwoju
(18 May 2022 Debates on Rehabilitation: The Idea, Research, and Vectors of Development)
Projekt Instytutu zakładał, że jego działalność będzie nastawiona na konkretne potrzeby praktyki społecznej,
zwłaszcza będą w nim opracowywane ekspertyzy na zamówienie władz i instytucji publicznych, ale także tworzone z własnej inicjatywy jego kadr.
W 1990 r. nastąpiła reorganizacja, w wyniku której Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji wraz z nowopowstałym Instytutem Stosowanych Nauk Społecznych, zachowując swoją autonomię, utworzył Wydział Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji.
IPSiR powstał jako interdyscyplinarna jednostka badawcza i dydaktyczna łącząc badaczy i nauczycieli akademickich wywodzących się z takich dyscyplin jak socjologia, nauki prawne, pedagogika i psychologia. Podejmowane w nim od 50 lat tematy badań obejmują takie dyscypliny i subdyscypliny jak kryminologia, penitencjarystyka, penologia, pedagogika resocjalizacyjna, pedagogika społeczna, psychologia i socjologia dewiacji, socjologia prawa i inne. Wielu pól badawczych podejmowanych w IPSiR nie da się przedstawić krótkim i zwięzłym określeniem – np. interdyscyplinarna refleksja nad teorią i metodami pracy socjalnej czy kluczowa dla Instytutu profilaktyka społeczna i resocjalizacja. Pewna terminologia istotna dla IPSiR w jego przeszłości – np. socjotechnika – wraz z przemianami nauk społecznych przestała być używana do nazywania prowadzonych w nim badań, ale za to pojawiły się nowe pojęcia i programy naukowe integrujące akademicką społeczność nastawioną na uprawianie stosowanych nauk społecznych – np. nauka o politykach publicznych.
Pracowniczki i pracownicy IPSiR przez pół wieku jego istnienia rozwijali narzędzia badań społecznych, gromadzili wiedzę na temat zjawisk problemowych występujących w Polsce pozostając cały czas w dialogu z międzynarodowym środowiskiem badawczym. Jednocześnie wielu z nich włączało się do życia publicznego w różnych rolach: dostarczając wiedzy eksperckiej lub pełniąc ważne funkcje publiczne (od Dyrektora Generalnego Służby Więziennej po Prezesa Trybunału Konstytucyjnego).
Absolwenci i absolwentki studiów licencjackich, magisterskich i podyplomowych prowadzonych od pół wieku w IPSiR pracują w instytucjach samorządowych, administracji szczebla centralnego, organizacjach pozarządowych, służbach mundurowych, jednostkach badawczych i w wielu innych miejscach. Od początku istnienia Instytutu opuściło jego mury przy ul. Podchorążych 20 co najmniej kilka tysięcy absolwentów.
50 lat istnienia IPSiR w pełni dowiodło trafności jego koncepcji i zasadności jego powstania. Wszystko wskazuje na to, że ocenę te będzie można powtórzyć za kolejnych 50 lat.
