Instytut prowadzi badania naukowe w zakresie problemów społecznych i sposobów ich rozwiązywania. Efekty działalności naukowej i współpracy z zagranicznymi ośrodkami naukowymi oraz instytucjami zajmującymi się rozwiązywaniem problemów społecznych znajdują swoje odzwierciedlenie w programie studiów, który jest ciągle uzupełniany i doskonalony zarówno pod względem treści jak i formy zajęć.
- An evaluation of integration policies for Ukrainian refugee children in Poland
dr hab. Mikołaj Pawlak, prof. UW
2025 | EUI Widening Europe Programme | [więcej informacji]
- Konkurencja w polu nauki: Władza i produkcja wiedzy w wybranych dyscyplinach w Polsce
dr hab. Mikołaj Pawlak, prof. UW & dr Tomasz Warczok
2024-2028 | Narodowe Centrum Nauki | [więcej informacji]
- Digitalizacja i europejskie wspólnoty religijne. Odpowiedź na pandemię
dr hab. Ewa Stachowska
2022-2024 | Narodowe Centrum Nauki | [więcej informacji]
- Przestępczość i zachowania antyspołeczne nieletnich we współczesnej Polsce
dr hab. Dagmara Woźniakowska-Fajst, prof. ucz.
2021-2025 | Narodowe Centrum Nauki | [więcej informacji]
- Asystentura międzykulturowa jako instrument polityki integracyjnej: przypadek polskiego systemu edukacyjnego
dr hab. Mikołaj Pawlak, prof. ucz.
2021-2025 | Narodowe Centrum Nauki | [więcej informacji]
- Włączenie Polski do globalnej sieci pośrednictwa pracy: przypadek filipińskich migrantów pracowniczych
dr hab. Mikołaj Pawlak, prof. ucz.
2020-2024 | Narodowe Centrum Nauki | [filipino-migrants.uw.edu.pl]
- Porażki i polityka publiczna: możliwe, warunkowe i przypadkowe w polskim kontekście
dr hab. Adriana Mica
2020-2022 | Narodowe Centrum Nauki | [więcej informacji]
- Zachowania dewiacyjne współczesnej młodzieży w Polsce – pilotaż badań typu self-report
dr hab. Dagmara Woźniakowska-Fajst
2020-2021 | Narodowe Centrum Nauki | [więcej informacji]
- Europa w zmieniającym się świecie: zrozumienie społeczeństw, gospodarek, kultur i języków – 4EU+
dr hab. Aneta Ostaszewska
2020-2021 | IDUB | [więcej informacji]
- System postępowania dyscyplinarnego sędziów w krajach Europy Środkowo-Wschodniej
dr hab. Tomasz Przesławski
2020-2021 | IDUB | [więcej informacji]
- Social professions for supporting youth in a European solidarity context
dr hab. Danuta Lalak, prof. UW
2019-2022 | Erasmus+ | [young.uwb.edu.pl]
- Najlepsi z najgorszych i źli stale. Więźniowie dożywotni
dr Maria Niełaczna
2018-2021 | Narodowe Centrum Nauki | [więcej informacji]
- Krajowy mechanizm ewaluacji integracji (NIEM)
dr hab. Mikołaj Pawlak
2016-2022 | Fundusz Azylu, Migracji i Integracji | [www.forintegration.eu]
Głównym celem utworzenia Centrum Analiz Kryminologicznych (CAK) jest realizacja, koordynacja, wsparcie i promocja prac badawczych i analitycznych z zakresu kryminologii i polityki kryminalnej prowadzonych na Uniwersytecie Warszawskim. Dodatkowym celem jest zaś wsparcie Katedry Kryminologii i Polityki Kryminalnej w pracach organizacyjnych i dydaktycznych (np. prowadzenie ewaluacji zajęć i kierunku, organizacji konferencji).
Centrum realizuje samodzielne projekty badawcze, jak również udziela wsparcia w badaniach z zakresu kryminologii i polityki kryminalnej, realizowanych przez osoby zatrudnione, jak i studiujące na Uniwersytecie Warszawskim. CAK współpracuje także z innymi ośrodkami badawczymi, organami ścigania i instytucjami wymiaru sprawiedliwości. W latach 2022-2024 CAK zawarł porozumienia o współpracy, m. in, z Instytutem Nauk Prawnych PAN – Zakładem Kryminologii, John Jay College of Criminal Justice of The City Univeristy of New York, International Institute of Justice & Police Sciences (Bangalore, Indie).
CAK jest także jednostką organizującą wydarzenia naukowe. Pod auspicjami CAK odbywają się cykliczne seminaria z udziałem badaczek i badaczy z polskich i zagranicznych ośrodków naukowych oraz konferencje naukowe.
Więcej informacji na stronie: Centrum Analiz Kryminologicznych – Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji
Centrum (Centre for Women’s and Gender Research) działa na Wydziale Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego. Zostało powołane w 2020 r. z inicjatywy dr hab. Anety Ostaszewskiej. Jego celem jest przede wszystkim integracja i intensyfikacja działań badawczych, naukowych oraz dydaktycznych w obszarze problematyki kobiecej i płci na WSNSiR.
Idea Centrum skupiona jest wokół problematyki kobiecej i płci kulturowo-społecznej (gender), zarówno w wymiarze społecznym, jak również edukacyjnym, historycznym, kulturowym i prawnym. Ze względu na specyfikę WSNSiR, szczególnie istotna i zarazem wpisana w charakter Centrum jest interdyscyplinarność w organizacji oraz prowadzeniu badań i działań naukowych.
Dwa kluczowe zadania Centrum to gromadzenie i transmisja różnorodnych zasobów wiedzy. Realizacja tych zadań odbywać się będzie w oparciu o prowadzenie badań, z uwzględnieniem poziomów mikro, mezo i makro (lokalnego, krajowego i globalnego), oraz wdrażanie inicjatyw edukacyjnych o charakterze akademickim i społecznym.
Główne działania Centrum:
• interdyscyplinarne badania naukowe,
• udział w międzynarodowych projektach badawczych,
• współpraca międzynarodowa, w tym aktywny udział w programie mobilności Erasmus+,
• organizacja międzynarodowych konferencji, seminariów i warsztatów,
• programy dydaktyczne na poziomie studiów 1 i 2 stopnia oraz kształcenie doktorantów/ek, ze szczególnym uwzględnieniem inicjatyw strategicznych Uniwersytetu Warszawskiego;
• popularyzacja postulatów równości płci, praw kobiet i polityki antydyskryminacyjnej w Polsce i na świecie.
Więcej informacji na stronie: CENTRUM BADAŃ NAD PROBLEMATYKĄ KOBIET I PŁCI
Centrum Badań Zbrodni Międzynarodowych prowadzi badania naukowe dotyczące zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości, zbrodni ludobójstwa i zbrodni agresji. Obecnie główny przedmiot badań Centrum stanowi rosyjska agresja przeciwko Ukrainie oraz popełnione w związku z nią zbrodnie.
Pomysł powołania Centrum powstał wśród pracowników Katedry Kryminologii i Polityki Kryminalnej IPSIR UW. Głównym pomysłodawcą powstania Centrum był prof. dr hab. Andrzej Rzepliński, który został Przewodniczącym Rady Programowej Centrum. Do składu Kierownictwa Centrum weszli dr Andriy Kosyło oraz dr Barbara Błońska.
Zadaniem Centrum jest stworzenie platformy współpracy ekspertów nie tylko z Uniwersytetu Warszawskiego, ale również z innych ośrodków badawczych, organizacji pozarządowych i organów wymiaru sprawiedliwości. Udział w działalności Centrum zadeklarował m.in. Pan Yevgen Zakharov, jeden z najbardziej znanych obrońców praw człowieka w Ukrainie. Kharkiv Human Rights Protection Group, której Pan Zakharov jest Prezesem, od początku wojny bardzo dokładnie dokumentuje zbrodnie międzynarodowe popełnione przez zbrodniarzy rosyjskich w Ukrainie.
Więcej informacji na stronie: Centrum Badań Zbrodni Międzynarodowych – Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji
Europejski Ośrodek Studiów Penologicznych działa w ramach Zakładu Prawnych i Społecznych Badań Integralnokulturowych, co zostało potwierdzone ogłoszeniem Biura Rektoratu nr 2 z dnia 21 stycznia 2009 r. (Monitor UW nr 1 z 2009 r.). Został powołany do życia uchwałą Rady Wydziału Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji z dnia 23 kwietnia 2008 roku. Rada Wydziału Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji w dniu 30 listopada 2011 roku jednogłośnie nadała Europejskiemu Ośrodkowi Studiów Penologicznych imię Prof. Genowefy Rejman.
Cele i zadania Europejskiego Ośrodka Studiów Penologicznych im prof. G. Rejman
Europejski Ośrodek Studiów Penologicznych służy rozwojowi, integracji oraz upowszechnianiu interdyscyplinarnej wiedzy naukowej na temat:
– kary kryminalnej i innych reakcji prawnokarnych;
– innych form interwencji państwa z użyciem przymusu i przemocy, w tym szczególnie w stosunku do nieletnich;
a także na temat granic władzy karania oraz
– stosowania poza prawnych represji politycznych, akcji militarnych i działań o charakterze polityczno-mafijnym.
Zadaniem Ośrodka jest wyrażanie opinii naukowej w sprawach ideowych podstaw racjonalnej i humanitarnej polityki kryminalnej oraz penitencjarnej, zapewniającej poczucie ładu, bezpieczeństwa i sprawiedliwości oraz poszanowanie godności każdego człowieka. Ośrodek podejmuje się tego zadania w ramach poszczególnych dyscyplin naukowych oraz w ramach syntetyzujących ich osiągnięcia penologicznych studiów integralnokulturowych. Tworzy forum wymiany myśli dla przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych. Poszczególne dyscypliny mają dostarczyć wiedzę na temat społeczno-kulturowych, filozoficznych, ustrojowych, prawno-karnych, politycznych, ekonomicznych i kryminologicznych uwarunkowań i przesłanek rozwoju polityki kryminalnej oraz penitencjarnej. Zagadnienia te rozpatrywane są w Ośrodku przede wszystkim z perspektywy doświadczeń i tendencji rozwojowych wpisujących się w europejską tradycję nauki prawa karnego oraz europejską refleksję humanistyczną. Szczególne znaczenie przypisuje się podejmowaniu tematów ważnych dla dalszego rozwoju społeczeństw, a wymagających wiedzy interdyscyplinarnej.
Więcej informacji na stronie: penology.org oraz Europejski Ośrodek Studiów Penologicznych – Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji
„Klinika art. 42 Kkw” działa przy Katedrze Kryminologii i Polityki Kryminalnej Uniwersytetu Warszawskiego od października 2007 r. Jej celem jest promowanie standardów praw i wolności człowieka oraz wzmacnianie ochrony osób pozbawionych wolności, m.in. przez zwiększenie ich dostępu do pomocy prawnej i społecznej. Swój cel Klinika realizuje poprzez prowadzenie dialogu z władzami publicznymi dążąc do ugruntowania przekonania do tych standardów i ich faktycznej realizacji, z korzyścią zarówno dla tych władz jak i osób na rzecz, których występuje. Klinika działa w imieniu i na rzecz osób pozbawionych wolności oraz w interesie publicznym.
Studenci Kliniki przechodzą program formacyjny dzięki uczestnictwie w cyklicznych seminariach i indywidualnej pracy z „klientami”, pod opieką merytoryczną doświadczonych prawników. Działania Kliniki koncentrują się na badaniu spraw konkretnych skazanych, którzy po skontaktowaniu się z nami wyrazili na to zgodę (ustnie, a następnie ustanowienie przedstawiciela na podstawie art. 42 Kkw).
Badanie sprawy oznacza zapoznawanie się z odpowiednimi dokumentami i ich gromadzenie, prowadzenie rozmów z przedstawicielami organów administracji więziennej, z sędziami, adwokatami i prokuratorami oraz rozmów z samymi skazanymi i członkami ich rodzin.
Więcej informacji na stronie: Klinika 42 – Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji
Interdyscyplinarny charakter penitencjarystyki i potrzeba przełamania utartych schematów, wymagają zmiany paradygmatu poznawczego i spojrzenia na więzienie jako na wytwór kultury funkcjonujący w ścisłej relacji z kontekstem społecznym danej epoki.
Aby uchwycić ten fenomen trzeba także uwzględnić mniej oczywistą bazę źródłową: literaturę pedagogiczną i psychologiczną (zawierającą bezpośrednie odniesienia do problematyki więziennej), literaturę obyczajową, publicystykę, życiorysy, monografie miast i obiektów w których więzienia były usytuowane, sprawozdania z procesów karnych i szeroko pojmowaną literaturę faktu oraz tę dotyczącą organizacji społecznych wspierających aktualnych i byłych więźniów.
Więziennictwo stanowi bez wątpienia newralgiczny segment administracji państwowej, w którym ius puniendi posunięte jest do otwartego stosowania przemocy. Przyznanie sobie takiej dyspensy wikła więziennictwo w permanentny konflikt moralny. Dlatego też nie sposób pomijać literatury ilustrującej polityczne uwarunkowania tego systemu i jego specyficzną organizację w różnych okresach historycznych. Jest to tym bardziej potrzebne, że dogmatyka prawa karnego wykonawczego nie jest w stanie zastąpić wiedzy penitencjarnej. Więzienia nie da się bowiem opisać ani zrozumieć patrząc nań jedynie przez pryzmat konstrukcji prawnych i teorii kary.
Więcej informacji na stronie: Ośrodek Dokumentacji Historii Więziennictwa – Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji
Termin „spójność społeczna” („kohezja społeczna”, „spoistość społeczna”) odnosi się do więzi łączących członków społeczeństwa. W teoretycznym kontekście pojawia się w debacie wokół stanowienia i podtrzymywania porządku społecznego, z uwzględnieniem zmian zachodzących w społeczeństwie. Chodzi o określenie, jak spoistość wyłania się i odtwarza w procesach zmiany społecznej oraz w jakich okolicznościach jest naruszana i osłabiana.
We współczesnej refleksji teoretycznej i praktyce badawczej spójność społeczną ujmuje się wskazując trzy główne obszary: (1) relacje społeczne (sieci, zaufanie do innych i akceptacja różnorodności), (2) poczucie przynależności (identyfikacja, zaufanie do instytucji i postrzeganie uczciwości) oraz (3) orientację na dobro wspólne (solidarność i chęć pomagania, szacunek dla reguł społecznych i partycypacja obywatelska).
Jest to dobry punkt wyjścia do analiz uwzględniających inne wymiary, zwłaszcza sferę podzielanych wartości, równości i nierówności oraz jakości życia. W badaniach empirycznych dominują podejścia ilościowe, począwszy od prostych analiz statystycznych, skończywszy na wyrafinowanych analizach konfirmacyjnych. Począwszy od lat 90. XX w. wzmaga się zainteresowanie problematyką spójności społecznej. Rosnąca liczba publikacji naukowych i dokumentów programowych (np. rządowych, samorządowych, OECD, Rady Europy etc.) świadczy o żywotności zainteresowania tą problematyką, zwłaszcza w obliczu wyzwań stojących przed współczesnymi społeczeństwami. Potwierdza to także wzrost zainteresowania tą tematyką w ostatnich latach, szczególnie na fali pandemii COVID-19.
Więcej informacji na stronie: Ośrodek Studiów nad Spójnością Społeczną | Social Cohesion Hub – Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji
Pracownia Badań nad Porażkami jest przedsięwzięciem analitycznym i akademickim, skupiającym swoją aktywność wokół badań niezamierzonego. Pracownia została utworzona w 2018 roku w celu realizacji inicjatyw i badań podjętych w zakresie socjologii niezamierzonych konsekwencji na Uniwersytecie Warszawskim. Jednostka związana jest z cyklem warsztatów Unintended Consequences Workshops, a także z projektami badawczymi i edytorskimi, które z zespołem współpracowników prowadzi dr hab. Adriana Mica.