Z ogromnym żalem i bólem zawiadamiamy, że w dniu 27 marca 2023 roku, w wieku 82 lat zmarła
śp. dr hab. Krystyna Ostrowska, emerytowana profesor UW.
Profesor Krystyna Ostrowska była wybitną specjalistką z zakresu psychologii kryminologicznej, nauczycielką akademicką i działaczką społeczną. W swoich pracach poszukiwała osobowościowych uwarunkowań takich zachowań jak przestępczość młodocianych i agresja uczniów. Szczególne miejsce w zainteresowaniach naukowych i pracach autorskich profesor Krystyny Ostrowskiej zajmowała problematyka systemu wartości, emocji i strategii działania. W opracowaniach teoretycznych i empirycznych analizowała zależności pomiędzy deklarowanym i urzeczywistnianym systemem wartości oraz funkcjonowaniem społecznym dzieci i młodzieży.
Urodziła się 17 października 1940 roku w Warszawie. W czasie niemieckiej okupacji mieszkała na warszawskim Targówku z rodzicami, Leokadią i Walentym, siostrą Alicją i najstarszym bratem Leszkiem. Ojciec Powstaniec Warszawski zginął w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie, do którego trafił wraz z innymi powstańcami po upadku Powstania.
W 1954 roku rozpoczęła naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. Narcyzy Żmichowskiej, a następnie ukończyła dwuletnią Szkołę Pielęgniarstwa Dziecięcego w Warszawie przy ul. Nowogrodzkiej 75. Miała za sobą ośmioletnią praktykę pielęgniarską. W 1967 roku podjęła studia na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej, gdzie w 1972 uzyskała dyplom magistra filozofii w zakresie psychologii. W 1976 roku uzyskała stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1982 roku uzyskała stopień doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie kryminologii na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.
W latach 1976–1982 pracowała stanowisku kierownika Zakładu Badań nad Młodzieżą w Instytucie Problematyki Przestępczości a następnie na Akademii Teologii Katolickiej, objęła stanowisko profesora nadzwyczajnego i została kierowaniem Katedrą Psychologii Społecznej i Penitencjarnej. Korzystając z możliwości pracy w dwóch ośrodkach akademickich, podjęła od 1 maja 1991 roku pracę na stanowisku profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie Warszawskim w IPSiR, kierując zakładem Psychologii Dewiacji. W latach 1994 do 2000 roku objęła stanowisko dyrektora Centrum Metodycznego Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej w Ministerstwie Edukacji Narodowej. Kierując powołaną jednostką, zainicjowała w Polsce szerokie badania ogólnokrajowe nad agresją uczniów w szkole, a także reformę poradnictwa psychologiczno-pedagogicznego od diagnozowania do działalności postdiagnostycznej.
Z Uniwersytetem Warszawskim, jak wyżej podano, Pani Profesor związana była od 1991 roku. Przez wiele lat kierowała zespołem pracowników Zakładu Psychologii Dewiacji IPSiR UW. Kierownikiem zakładu była do 2017 roku. Dwukrotnie pełniła funkcję prodziekana ds. badań naukowych i współpracy z zagranicą Wydziału Stosowanych Nauk Społecznych. Poza pracą na Uniwersytecie Warszawskim była wykładowczynią w Wyższej Szkole Ekonomiczno-Humanistycznej w Skierniewicach w latach 1998–2009 oraz Nauczycielskiego Kolegium w Białymstoku Rewalidacji, Resocjalizacji i Wychowania Fizycznego w Białymstoku w latach 1991–2001. W tamtym okresie przez jedną dekadę prowadziła również wykłady w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie w przedmiocie psychologii wartości i osobowości. Od 2018 roku była profesorem Wyższej Szkoły Menadżerskiej w Warszawie, gdzie prowadziła zajęcia seminaryjne i wykłady z psychologii osobowości rozwojowej, emocji i motywacji. W trakcie swojej wieloletniej pracy Pani Profesor wypromowała wielu magistrów i dziewięciu doktorów.
Za działalność naukową i dydaktyczną Pani Profesor otrzymała wiele nagród: w maju 1999 roku Medal Komisji Edukacji Narodowej, w kwietniu 2008 roku Złotą Odznakę „Za zasługi w pracy penitencjarnej”, w grudniu 2010 – Medal Pamiątkowy od Ministra Sprawiedliwości, w styczniu 2012 – Medal Regionu Wielkopolski NSZZ „Solidarność”, w październiku 2012 – Złoty Krzyż Zasługi.
Oprócz pracy naukowej i dydaktycznej prof. Krystyna Ostrowska była ekspertem Ministerstwa Edukacji Narodowej, opracowując raporty w latach 2010, 2013 i 2016 dotyczące problematyki eurosieroctwa. Konsultowała niektóre ankiety przygotowujące raporty Najwyższej Izby Kontroli na temat ubóstwa i świadczenia pomocy osobom opuszczającym zakłady karne. Przez wiele lat aktywnie uczestniczyła w reaktywowanym od 1990 roku Stowarzyszeniu Penitencjarnym „Patronat”, do 2019 roku pełniła w nim funkcję Prezesa Zarządu Głównego Stowarzyszenia, pozostając do końca członkiem Zarządu Głównego Stowarzyszenia.
Profesor Krystyna Ostrowska była członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Kryminologicznego im. Stanisława Batawii.
Będzie nam brakowało jej obecności, otwartego serca i ogromnej życzliwości dla każdego z nas.
Pozostanie w naszej pamięci!
