Zdrowie stanowiące najważniejszą część bogactwa narodowego, jest integralnym elementem polityki publicznej rozpatrywanej zarówno z perspektywy interesu społecznego, jak i funkcjonowania gospodarki. Koncepcja wpływu zdrowia na gospodarkę wywodzi się z filozofii politycznej Arystotelesa, według której społeczny obowiązek zachowania i poprawy stanu zdrowia wynika z etycznej zasady rozwoju ludzkiego potencjału. Na poziomie społecznym jest środkiem umożliwiającym lepszą jakość życia i zasobem gwarantującym rozwój społeczeństwa. Zdrowie jest dobrem publicznym, chronionym w imię zasad solidaryzmu i współodpowiedzialności. Zapobieganie chorobom, tworzenie sprzyjających zdrowiu warunków społeczno-ekonomicznych oraz zapewnienie powszechnego i równego dostępu do opieki medycznej jest celem zdrowia publicznego. 

Zdrowie według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) to całkowity fizyczny, psychiczny i społeczny dobrostan człowieka. Zdrowie to także potencjał zdolności adaptacyjnych danego organizmu do wymogów otoczenia, do pełnienia ról społecznych, przystosowania się do zmian występujących w środowisku i umiejętność radzenia sobie z tymi zmianami. Tak jak wielowymiarowe jest życie człowieka, tak zdrowie publiczne ma interdyscyplinarny charakter. Z perspektywy nauk o politykach publicznych problematyka zdrowia publicznego może dotyczyć:

• Systemu opieki zdrowotnej. 

• Funkcjonalności i dysfunkcjonalności instytucji medycznych 

• Profilaktyki i promocji zdrowia

• Nierówności w jakości zdrowia i w dostępie do usług medycznych

• Medykalizacji życia i śmierci

• Zachowań związanych ze zdrowiem i chorobą determinowanych kulturowo, społecznie i religijnie

• Chorób/niepełnosprawności jako dewiacji i naznaczenia. Jakości życia w chorobie

• Chorób cywilizacyjnych 

• Lecznictwa niemedycznego, ludowego, alternatywnego

• Interakcji lekarz-pacjent, praw pacjenta, błędu lekarskiego

• Roli instytucji rządowych, samorządowych i pozarządowych w celu osiągnięcia pożądanych standardów zdrowia

• Bioetyki, badań genetycznych, eksperymentów medycznych.

Koordynacja: prof. dr hab. Maria Libiszowska-Żółtkowska, dr Ewa Stachowska

Powrót na stronę główną konferencji